Ο ήχος της βρύσης να στάζει στο μπάνιο
Ένα περιστέρι να τιτιβίζει ρυθμικά στο παράθυρο.
Στιγμες καθημερινότητας
μα και μετρονόμοι του χρόνου μιας ζωής
που μετρά αντίστροφα.
Κλεψύδρα.
Κι εγώ εκεί
Μοναχικός και μοναδικός
Να γερνώ οδυνηρά κι επαίσχυντα.
Χωρίς ψευδαισθήσεις και όνειρα
Χωρίς εσένα.
Να σου μιλώ με τα μάτια της ψυχής.
Να κλαίω.
Κλαίω αγάπη μου για τα όχι που είπα στη ζωή
Κλείνοντας σε απέξω.
Θάχουμε βαρύ χειμώνα
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου